بدنبال ارسال متنی به شرح پست قبلی وبلاگ از طریق پست الکترونیکی به رسانه های الکترونیکی و چاپی دنیای کاغذ و چاپ کشورمان متاسفانه با بد اقبالی مواجه بودیم.
از میان تعداد محدود رسانه های مرتبط با صنعت چاپ و کاغذ کشورمان که به جد با تلاش و زحمت زیاد مشغول انجام رسالت بزرگشان با تمام مشکلات و محدودیتها هستند به جز سایت مرکز اطلاع رسانی صنایع سلولزی ایران که فورا ارتباط را برقرار کردند و استقبال نمودند و سایت مرکز اطلاعات کاغذ ایران که با تاخیری قابل قبول پاسخ دادند ولی حرکت خاصی دنبال نشد، بقیه نشریات و سایتهای اطلاع رسانی تخصصی هیچ سیگنالی ارسال نکردند.
همین موضوع کنجکاومان کرد که از طریق تلفن از یکی دو مجله موضوع را پیگیری کنیم. با کمال تعجب متوجه شدیم که برخی اصلا ایمیلشان را چک نمیکنند! چون کاملا از موضوع اظهار بی اطلاعی مینمودند که مجبور شدیم برایشان فکس کنیم!!، برخی هم بررسی ایمیل را به فرصت دیگری موکول نموده بودند.
این موضوع تاثیری برای دلسرد کردن ما از حضور رسانه ای دیجیتال نداشت ولی تجربه خوبی هم محسوب نمیشد.
ولی ما را با این سوال مواجه نمود که انعکاس خبرهای صنایع سلولزی داخل کشور چرا باید کم اهمیت تر از صنایع سلولزی خارجی باشد. برخی تصورشان بر این است که اگر خبر یکی از شرکتهای کاغذ سازی کشورمان را منتشر نمایند کار تبلیغاتی صورت گرفته است در حالیکه هزاران کلمه خبر رسمی و غیر رسمی و تایید شده و نشده از شرکتهای مختلف خارجی در رسانه های کشورمان بخصوص رسانه های تخصصی به رایگان منعکس میشود.
همه اینها در شرایطی است که اصولا هنوز صنایع داخلی عادت به اطلاع رسانی ندارند و تفاوت اطلاعات داخلی و محرمانه با خبر و اطلاعات عمومی برایشان تعریف مشخصی ندارد و راضی نیستند برای درج چند خبر از برنامه های جاری و آتی شرکت، خودشان را به زحمت بیاندازند.
به هر حال از همکاری و توجه سایتهای فوق الذکر بخصوص سایت محترم صنایع سلولزی ایران سپاس گزاری نموده و امیدواریم با حرکتمان بتوانیم هم صنایع همکار و هم رسانه های تخصصی مرتبط با فعالیتمان را با اهمیت روابط عمومی و اطلاع رسانی و تفاوتش با تبلیغات، بیش از پیش آشنا نماییم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر